IJSSELSTEIN – Sinds zes weken volgen we een groep Lekstromers op hun weg naar de Linschotenloop op 20 december. We leerden Elma van REactive kennen als de enthousiaste en altijd positieve begeleider van de groep. Haar liefde voor hardlopen hangt deels samen met de afkeer van fietsen. ‘Ik woonde in een dorpje in Zeeland en moest elke dag 18 kilometer naar school fietsen.’
Lees ook deel 1, 2, 3, 4 en 5 en 6 van de serie.
Geen rondje rennen ditmaal op vrijdagochtend, maar een telefonisch interview met Elma Sandee. De voedingsspecialiste runt al meer dan 20 jaar leefstijlcentrum REactive in IJsselstein en begeleidt er sinds 18 jaar loopgroepen. Waar is die liefde voor hardlopen bij haar ooit begonnen? Een verhaal over motivatie verliezen maar tóch weer terugkrijgen, streng zijn en opgroeien in een Zeeuws dorpje.
“Ik kom uit een klein dorp. Daar kon je tennissen en hardlopen, verder was er niet zoveel te doen. Tennissen heb ik tot in mijn studententijd veel gedaan. Vrijwel dagelijks. Tot ik een skiongeluk kreeg en teveel last bleef houden van mijn schouder. Toen ben ik op hardlopen overgestapt. Fietsen vond ik niet meer zo leuk: vanuit het dorp waar ik woonde moest ik 18 kilometer naar school fietsen. Met die wind in Zeeland was dat al helemaal ver. Fietsen is nooit een hobby van me geworden.”
‘Ik had het gevoel dat ik onoverwinnelijk was’
“Toen ik in 2006 bij Unilever werkte, schreef een groep collega’s zich in voor de marathon van New York. Dat leek me geweldig om ook te gaan doen. Het trainen naar de marathon maakte me fysiek en mentaal zó sterk. Ik had het gevoel dat ik onoverwinnelijk was.
Plezier kwijt
“De lange duurlopen waren avonturen: ik stapte bepakt met water en gelletjes op de bus en ik rende terug naar huis. Er was nog geen Google Maps, dus ik zocht vooraf op de kaart op hoe ik moest lopen en dat schreef ik op. Door die lange trainingen werd ik echt sterker. Het gaf een gevoel van: als ik dit kan, kan ik alles. Ik voelde me superfit.
“De marathon zelf was heel bijzonder. Je gaat door al die verschillende wijken en er staan zoveel mensen langs de kant, dat is heel indrukwekkend. Ik vond het wel héél zwaar. Mijn laatste duurloop was ik in een hagelbui beland en daarna ben ik ziek geworden. Mijn lijf vond het laatste stuk en de dagen erna een stuk minder leuk. Na de marathon was ik het plezier in lopen wel even kwijt.
Maar toen ik een nieuw doel had, kwam dat vanzelf wel weer terug.”
‘Er moet een duidelijke leider zijn’
Toen ze meer dan 20 jaar geleden leefstijl- en hardloopcentrum REactive startte, was er op hardloopgebied nog niks in IJsselstein, herinnert Elma zich. Ze boden daarom een afgeronde cursus aan van zeven weken.
“Maar na zeven weken wilden de mensen niet stoppen! Dat hadden we niet zo bedacht, maar we zijn toen maar doorgegaan. Inmiddels hebben we twaalf loopgroepen, verspreid over dinsdag t/m zaterdag. Die loopgroepen vind ik superleuk. Ik ben een mensenmens, dus ik krijg er heel veel energie van. Het is een leuke combinatie van de groep iets leren wat ze verder brengt, en ze vermaken. Die mix moet het zijn om tot een goede training te komen.
“Er moet een duidelijke leider in de groep zijn om het leuk te hebben. Als ik er een zooitje van maak, wordt de sfeer anders. Duidelijkheid is ook onderdeel van het leuk houden.”
Foto: Dirk Hooijer.
