HOUTEN – Ze woont nu wel in Houten, maar mevrouw Koppers-Wieman is een echte Schalkwijkse. En nog zeer bij de tijd, merkte burgemeester Heerschop tijdens haar bezoek om de 101-jarige te feliciteren.
“Ik ben vlak bij de Culemborgse brug geboren”, vertelt mevrouw Koppers-Wieman. “Dat was net over de grens in Tull en ‘t Waal. Toen ik trouwde, ging ik bij het Schalkwijkse fruitbedrijf van mijn man wonen.” Maar stoppen met werken heeft ze nooit gedaan. “Eerst werkte ik bij het Schalkwijkse gemeentehuis. Schalkwijk was toen nog een zelfstandige gemeente. In de oorlog maakte ik voor bijna het hele dorp kleding van gordijnen en andere stoffen. Niet dat ik daarvoor geleerd had, maar ik was er gewoon goed in.”
Zestien jaar
“Toen de oorlog uitbrak, was ik 16 jaar. Die tijd vergeet je nooit meer. Iedereen zat in hetzelfde schuitje. Er was haast niks, dus deelde je alles met elkaar. Aan het eind van de oorlog kwamen er geallieerde vliegtuigen over en gooiden blikken naar beneden. Veel mensen denken dat daar brood in zat, maar het was cake!” Na de oorlog werd mevrouw Koppers-Wieman huishoudster bij het gezin van Chriet Titulaer in Houten. “Daar heb ik 28 jaar gewerkt.”
Goed verzorgd
Zo’n 17 jaar geleden ging het thuis niet meer en verhuisde ze naar het verzorgingshuis aan het Hollandsspoor. “Erg leuk om hier te wonen. Mijn vader werkte voor de NS, dus ik hou wel van die langsrijdende treinen.” Ze is vooral dankbaar voor wat het leven haar brengt. “Elke week komt er een ander kleinkind lunchen, met achterkleinkinderen. Zo gezellig. En ik ga elke week een middag kaarten met m’n oude buurvrouw uit Schalkwijk.”
Foto: Ageeth Vernooij
