NIEUWEGEIN – In Nieuwegein zijn duizenden inwoners actief voor een ander. In deze serie van Omroep Lekstroom en VrijwilligersHuis Nieuwegein geeft een aantal vrijwilligers een inkijkje in hun werkzaamheden. En vertellen zij hoe het werk hun leven raakt. Vandaag de laatste aflevering: Mirella Heins:  “Twee uurtjes, een kleine moeite voor iets groots.”

Eigenlijk klopt het woord vrijwilligerswerk niet, zegt Mirella met een lach. “Het klinkt alsof je er hard voor moet werken, alsof het je moeite kost. Maar dat is niet zo. Je doet het voor een lach op iemands gezicht. Want het is iets leuks, het geeftvoldoening, je doet het uit je hart. Het enige wat het je kost, is tijd. Maar dat is een prachtige investering als het je plezier en contact met een ander oplevert.”

Aan het woord is Mirella, geboren in Nieuwegein, getogen in IJsselstein en sinds kort een echte Nieuwegeinse. Ze woont in een nieuwbouwappartement in City, op twee minuten lopen van haar werk, en is enthousiast over haar baan. “Ik werk 36 uur, fulltime dus. Ik begeleid mensen met een uitkering naar werk. Vooral jongeren die graag willen werken, maar belemmeringen ervaren om een baan te vinden of te behouden. Met coaching en het juiste traject zoeken we samen naar manieren om duurzaam werk te vinden. Als dat lukt, is dat enorm dankbaar werk.”

Veel is leuk!
Ondanks haar fulltimebaan doet Mirella nog veel meer. “Waarom? Omdat ik veel dingen héél leuk vind om te doen. En omdat ik het belangrijk vind een bijdrage te leveren aan de maatschappij. Zo doe ik o.a. vrijwilligerswerk bij de molen ‘de Windotter’ in IJsselstein, geef ik zwemles bij Aquarijn en ben ik actief in de kerk. Ik ben sowieso graag bezig. Anders zou ik gaan sporten of bij vrienden en familie zijn, want ik ben graag onder de mensen. Ik zie bijna nooit belemmeringen. Ik vraag mezelf gewoon af: past het in mijn agenda? Vind ik het leuk? Als het antwoord ‘ja’ is, dan ga ik er 100% voor.”

Mirella geeft onder andere zwemles bij Aquarijn. “Dat is met de paplepel ingegoten. Ik geef les in badje drie, mijn moeder geeft les in badje één. Ik hou ontzettend van zwemmen en ik heb vroeger altijd gezwommen bij Aquarijn. Het leukste vind ik als de kinderen roepen: ‘Juf, juf, kijk mij eens!’ Dan denk ik: ‘Oh ja, ik bén nu een juf.’ Gisteren gingen we met de kleintjes het diepe water in. In badje drie leer je de combinatieslag aan. We trotseren het diepe water met een kurkje om. Veel kinderen vinden dat hartstikke spannend. Maar als het dan lukt en ze vertellen het vol trots aan papa of mama na de les, dan ben ik zelf ook trots. Ik ben dan even een klein onderdeel van hun ontwikkeling geweest.”

Allebei blij
En Mirella zwemt nóg vaker, want via het Vrijwilligershuis kwam Makieh op haar pad. “Het vrijwilligershuis had contact opgenomen met Aquarijn of iemand zin en tijd had om een dame extra zwemles te geven. Ze had al zwemles voor volwassenen op de maandag en wilde graag haar A-diploma halen. Ze had wat extra begeleiding nodig. Mijn vrijdagmiddag stond nog open, dus was de keuze snel gemaakt.”

“Het is heel simpel: je gaat iets praktisch doen: ik kan goed zwemmen en deel mijn kennis met haar. Ze spreekt nog niet zo goed Nederlands, maar we redden ons met handen en voeten. Ze deelt haar verhaal over hoe ze hier terecht is gekomen en dat heeft mij geraakt. Ze heeft het niet makkelijk gehad. Ik leer van haar over volharding en doorzettingsvermogen. En zij leert van mij om te zwemmen. We worden er allebei beter van. Elke vrijdag zijn we zo’n twee uur samen bezig. Wat is dat nou? Twee uurtjes. Een kleine moeite voor iets groots. We gaan allebei blij naar huis.”

Win-win
Over vrijwilligerswerk zegt Mirella: ‘Niet twijfelen, gewoon doen! Als je ergens passie of talent voor hebt en je kunt dat delen met iemand die er wat aan heeft, waarom zou je dat dan laten? Dat is zonde voor jezelf én voor de ander. Al is het maar een uurtje per week. Je brengt iemand iets bij, maar je leert zelf ook. Contact met een ander, hoe klein ook, is inspirerend. Je hebt er altijd iets aan – en de ander ook. Win-win!’

Video: Ruben Driessen
Tekst: Judith de Laat
Fotografie: Kees van der Meer