Maar liefst zeventien jaar speelde Addy van der Veen (33) in het eerste team van Volleybalvereniging Vives uit IJsselstein. Nu is het tijd om aandacht te besteden aan andere zaken.

Van der Veen speelde dan wel zeventien jaar in het eerste team, maar veel eerder al begon hij met volleyballen. ,,Ik was zes toen ik begon”, herinnert hij zich. ,,Dus in totaal speel ik al een kwart eeuw bij de club.”

Een prestatie wil Van der Veen het spelen van zeventien jaar in het eerste team niet direct noemen. ,,Het is geen topsport, al plan je wel je vakanties om de sport heen”, zegt hij. ,,Ik heb het vooral altijd heel leuk gevonden om met vrienden in een team te spelen.”

,,Dat plezier heb ik nog steeds”, gaat Van der Veen verder. ,,Maar ik ga wat lager spelen. Als je in het eerste zit ga je bepaalde verplichtingen aan. Ik heb twee kinderen en dan wil je daar ook wat vaker iets mee kunnen doen. Een grootste deel van het jaar ben je op zaterdag met volleybal bezig.”

Hooge- en dieptepunten
Wie zeventien jaar in een team speelt kent niet alleen maar hoogtepunten. Ook mindere jaren horen er zeker bij. ,,We zijn ook wel eens gedegradeerd”, weet Van der Veen. ,,Dan had je een moeilijk seizoen. Of als er een trainer weg ging… Een echt dieptepunt vond ik toen de trainer halverwege het jaar opstapte en we uiteindelijk gedegradeerd zijn. Toen moest ik me wel eens naar de trainingen slepen. Het gekke was: in het spelen van wedstrijden heb ik altijd plezier gehad.”

,,Daar tegenover staan natuurlijk ook de mooie momenten. Als het seizoen goed loopt, zijn de trainingen ook leuker. Ik heb aardig wat hoogtepunten. We spelen nu drie niveaus hoger dan toen ik begon. Er zijn dus best veel seizoenen geweest waarin we bovenin meededen of kampioen werden. Dat laatste zijn we drie keer geworden. Het laatste kampioenschap in de eerste divisie vond ik heel leuk. Toen hadden we een heel goed team en kwam er veel publiek kijken. De IJsselhal zat toen regelmatig helemaal vol. Dat zijn mooie dingen om mee te maken. We zijn toen ook met de platte kar door de stad geweest.”

Nooit een doel
,,Het zal in de toekomst minder intensief zijn. Ik ga wat lager spelen met jongens die ook in het eerste team hebben gespeeld. Dus de gezelligheid blijft voor mij. We gaan kijken hoe we gaan presteren op een lager niveau met wat minder training. En we gaan ook lekker bij het eerste team kijken.”

Het spelen in het eerste team is voor Van der Veen nooit een doel geweest. ,,Pas toen ik in jongens A1 kwam ging ik kijken naar het eerste team. Toen pas ging dat tot de verbeelding spreken. Ik was zestien toen ik vast in heren 1 kwam, dus het ging erg snel.”

Rustig
Nu, zeventien jaar later, is het tijd om afscheid te nemen. ,,Ik heb nooit de ambitie gehad om lang in het eerste team te spelen. Het was gewoon leuk om met mijn beste vrienden te spelen. Dan vliegen de jaren voorbij.”

Wie zijn ploeggenoten vraagt naar Van der Veen krijgt te horen dat hij een rustige jongen en een stabiele factor in het team is. ,,Dat denk ik, maar ik vind het wel een moeilijke vraag.”

Het vertrek van Van der Veen symboliseert het einde van een tijdperk bij Vives. ,,Ook andere jongens uit het eerste hebben gekozen om lager te gaan spelen, dus ik blijf met mijn vrienden spelen. Ik ben niet de enige die stopt. Drie anderen stoppen ook. Er zijn wat jongere gasten die wel blijven. Het is jammer dat het team uit elkaar valt.”

Foto: Bo Martherus