IJSSELSTEIN – Voor Milou van Leeuwen(31) is een nieuwe periode in haar leven aangebroken. Na 13 jaar speelt ze niet meer in het eerste team van volleybalvereniging Vives.

,,Het is  wel even wennen”, beaamt Van Leeuwen. ,,Ik mis de meiden uit het team toch een beetje. Je bent normaal gesproken drie keer per week met elkaar. Nu is dat niet meer vanzelfsprekend. We hebben wel regelmatig contact via whatsapp. Het is echt anders.”

De vrouwen van Vives zijn inmiddels begonnen aan de voorbereiding voor het nieuwe seizoen. ,,Wel gek om daar geen deel meer van uit te maken. Maar ik ben door de meiden, de club en de fans wel enorm in het zonnetje gezet. De Vives Fanatics waren enorm betrokken bij het afscheid.”

Bij het afscheid van Van Leeuwen, werden ook enkele mannen die zijn gestopt in het zonnetje gezet. Een orkestje kwam het veld op voor de muzikale omlijsting, alle gestopte spelers werden naar voren geroepen voor een mooie speech. ,,Ik werd gekroond tot een soort Miss Vives, maar dat is te veel eer. Er zijn heel veel andere mensen die heel veel voor de club doen”, vindt Van Leeuwen. ,,Maar na dertien jaar in vrouwen 1 en vrijwilligerstaken vonden mensen het toch terecht. Ik vond het allemaal heel lief.”

Fanatiek
De meiden van het team van Van Leeuwen maakten een speciaal liedje voor de IJsselsteinse. ,,En ze hebben een boek gemaakt waarin ze allemaal iets hebben geschreven.” Buiten het contact met haar teamgenoten mist Van Leeuwen ook het fanatieke en een trainer die haar op kan zwepen. Je kunt ook niet meer toeleven naar het weekend. Hoewel er natuurlijk veel andere dingen zijn kun je niet meer toeleven naar het volleybal. Dat is even wennen.”

Van Leeuwen was achttien toen ze in het eerste team kwam. ,,Eigenlijk zouden meer meiden in het eerste gaan spelen, maar uiteindelijk bleef ik als enige over. Dat vond ik heel spannend. Ik heb veel moeten leren, ook qua persoonlijkheid. Toen ik meer ervaring kreeg en aanvoerder werd veranderde dat wel.”

Kampioen
Inmiddels zijn we dertien jaar verder en was Van Leeuwen de laatste jaren de routinier van het team. ,,Die rol moet je dan ook pakken door de meiden te ondersteunen of in de communicatie met de scheidsrechter als er iets is.”

In dertien jaar tijd werd Van Leeuwen één keer kampioen. ,,Dat was vorig seizoen. We zijn daarvoor wel een paar keer gepromoveerd, maar echt kampioen worden was wel een hoogtepunt. Alles lukte en dat was echt geweldig. We hebben het driedubbel gevierd.”

‘Commitment’
,,In januari kwam het idee om te stoppen”, blikt Van Leeuwen terug. ,,Je wilt op een gegeven moment wat anders, iets meer vrijheid. Want je gaat als speelster van de selectie wel een bepaald commitment aan en daar horen verplichtingen bij. Ik wil iets minder verplichtingen. Nu kan ik een keer een weekendje weg. Maar ik voel het ook aan mijn lichaam. Na het kampioenschap kon ik nauwelijks nog lopen van de pijn in mijn rug.”

Helemaal stoppen doet Van Leeuwen niet. ,,Ik ga op een lager niveau volleyballen met wat vriendinnen die eerder gestopt zijn in het eerste. Daar hobbel ik nu achteraan. Dat is gezellig, maar wel op een leuk niveau. Maar ik blijf natuurlijk wél supporter van Dames 1!”

Foto: Robbert Thoen

Dit artikel is een coproductie met Ruben Driessen